مرا ببخش نگشتم چنان كه می خواهی
به پات جان نسپردم ز فرط خودخواهی
همیشه عهد شكستن ز سمت من بوده
مرا ببخش كه سوگند خورده ام گاهی
تمام عمر فقط ادعا، كه یار توام
ولی دریغ چه گویم، خودت كه آگاهی
عزیز كشور جانی و یوسف دنیا
ولی دریغ كه ماه نشسته در چاهی
و باز پرسش آخر، جواب معلوم ست
"عزیز فاطمه آیا بود سویت راهی؟"
شاعر : علی لواسانی
- دوشنبه
- 5
- اسفند
- 1392
- ساعت
- 7:3
- نوشته شده توسط
- یحیی
- شاعر:
-
علی لواسانی
ارسال دیدگاه