آتش بلند گشته و در، گر گرفته بود
قلبت غمی ورای تصوّر گرفته بود
در دیده ها نشانه ای از درد تو نبود
چشم مدینه رنگ تکاثر گرفته بود
نفرین نکرده ای تو... وَ گر نه خدای تو
جان های پست را به تلنگر گرفته بود
ای کاش روی پهلوی تو قطع می شد این -
باران تازیانه که شرشر گرفته بود
دیدم که جبرئیل ز دستان پاک تو
یک رشته عشق از نخ چادر گرفته بود

شاعر : مهرداد قصری فر