باغى كه بسوزد ثمرى سوخته دارد
ماتم زده قطعاً جگرى سوخته دارد
ظلم است سخن گفتنِ از لذت پرواز
در پيش پرستو كه پرى سوخته دارد
تلخ است سفر با همه شيرينى راهش
وقتى كه كسى همسفرى سوخته دارد
جايى نشنيديد در عالم كه بگويند
بيت الكرم شهر درى سوخته دارد
مى سوخت در آتش بدن ماه مدينه
آن شهر پس از اين سحرى سوخته دارد
جا دارد اگر تيغ على زار بگريد
اين مرد از اين پس جگرى سوخته دارد
بر بوسه گه قرب پيمبر چه گذشته است
كز بوسه مسمار اثرى سوخته دارد
واى از دل زينب كه ببيند تك و تنها
در خيمه فراوان گهرى سوخته دارد
لعنت به كسى كه عَوَض غارت معجر
در دست فقط موى سرى سوخته دارد
- چهارشنبه
- 7
- اسفند
- 1392
- ساعت
- 6:8
- نوشته شده توسط
- یحیی
ارسال دیدگاه