این نیزه ها که روی تنت قد کشیده اند
انگار تیغ، روی محمّد کشیده اند
تا این که خوب خوب جدایت کنند، آه!
هر گوشه هر طرف که نباید کشیدنت
بالای زین بمان که و گر نه به رسم کفر
این ها اگر سوار بیفتد کشیده اند
فزت و رب کرب و بلا را بخوان که باز
این ابن ملجمان همگی قد کشیده اند
حتماً نماز شکر ادا کرده اند چون -
تکبیرهای ممتد و بی حد کشیده اند
حتّی فرشته های خدا هم قلم به دست
بر تکّه تکّه های تو گنبد کشیده اند
از پا نشستم از غم و پایین پای من
تنها برای توست که مرقد کشیده اند

شاعر : رحمان نوازنی