جدال دشنه و دریایی از جوانمردی
خدا پناه تو باشد؛ برو که برگردی
برو به سمت نگاه فرات با لب خشک
آهای سبزترین آیه ی جوانمردی
اگر به آب رسیدی بگو خروشان شو
بگو تو را چه به این موج های بی دردی
عموی قافله! ما را به آب مهمان کن
خدا کند که تو با مشک آب برگردی
عموی قافله ما را ببخش؛ من دیدم...
چگونه مشک به دندان نَبَرد می کردی
وَ بعد بال زنان آمدی به جانب ما
عمو! برای رقیه، فرات آوردی؟
 

شاعر : زهره اخوان طاهری