بر آسمان شهر شما مردم! این سایه مستدام نخواهد ماند
این مِی كه در غدیر خُم آماده‌ ست، در جامتان مدام نخواهد ماند
چون برگه های باطله خواهد سوخت، در گیر و دار زلزله خواهد مرد
شعری كه از امام نخواهد گفت، شهری كه با امام نخواهد ماند
مردی كه جبرئیل به پابوسش، لبریز السّلامُ علیكم بود
در بین راه خانه و نخلستان، در حسرت سلام نخواهد ماند
سرمست حاكمیت تان بودید، او داغدار این حَكَمیت بود
آن‌جا كه حرف، حرف ابوموساست، از دین به غیر نام نخواهد ماند
وقتی نماز حربه ی دشمن شد، مانند روز بر همه دشمن شد
حتی نشانه های مسلمانی، در مسجدالحرام نخواهد ماند
طوفان شقشقیه به راه افتاد، تا آن نگاه خسته به ماه افتاد
دانست ماهِ از نفس‌افتاده، در بند التیام نخواهد ماند
تا كربلا و علقمه در پیش ست، خون گریه های فاطمه در پیش ست
ظلمی كه از مدینه به راه افتاد، در كوفه ناتمام نخواهد ماند
ای منكران بی خبر و سرمست، مردی كه پشت كعبه به او گرم ست
بعد از حضور حیدری اش دیگر، حرفی جز انتقام نخواهد ماند
 

شاعر : احمد علوی