دلا بنال که غم با نشاط توأم شد
عزاي حضرت زهرا و عید با هم شد
نواي شادي اهل ولا در این نوروز
ز داغ دخت پیمبر بَدَل به ماتم شد
ز سوگ حضرت صدیقه کار ما این عید
کشیدن از دل خود آه و خوردن غم شد
ز داغ فاطمه نوروز شیعیان علی
در این بهار، غمانگیز چون مُحّرم شد
فغان که دامن دلهاي زار غمزدگان
در این مصیبت عظمی ز اشک چون یم شد
گریست ساقی کوثر ز داغ همسر خویش
روان ز دیده او اشک همچو زمزم شد
نخواست شادي نوروز را چو (ناظر) دید
نشاط عید و غم آن شهیده توأم شد