خدایا !آسمان ،اینجا گرفتــــه

امیدش را شبـــی ،لیلا گـــرفته
بسی در کوچه های غربت و غم
غریب و یکِّه و تنها گرفتــــه
به دور از چشم هرز ِمردم شهر
عجب !کار ِدلش ،بالا گرفته
خطوط ِ اشک چشمانش ،ندانی
چو سیلی ،صبر از زهرا گرفته
کنار ِ غربت ِ آن قبر ِ تنها
تمام ِ خاطراتش جا گر فته
غزل هم از وفات شعر مولا
ردیف روضه اش معنا گرفته...

شاعر : فاطمه خواجویی راد