من و جدایی از این روضه ها خدا نکند
خدا مرا دمی از روضه ها جدا نکند
شقی است قلبِ دوچشمی که هر دمی گریه
به پای روضه ی سالار نینوا نکند
سیاه می شود این روزگار ِ رنگینم
اگر که یوسف زهرا مرا دعا نکند
تمام هستی ام از لطف حضرت زهراست
خدا کند که دمی هم مرا رها نکند
چراغ زندگی ام مرده است اگر بی بی
مرا شهید و به پای حسین فدا نکند
تمام آرزویم دیدن حرم شده است
بمیرم و نروم کربلا خدا نکند
- چهارشنبه
- 26
- بهمن
- 1390
- ساعت
- 6:8
- نوشته شده توسط
- وحید محمدی
ارسال دیدگاه