نشست نخل كه در سوگ يار گريه كند
زصبر بي حد پروردگار گريه كند
دويد ابر كه در غربت هميشه ی مرگ
تمام سال به نام بهار گريه كند
كجاست مونس زهرا و قبر گم نامش
علي كجاست كه بر اين مزار گريه كند
براي پُر شدن جاي خالي يار
جهان چگونه وَ يا چند بار گريه كند؟
كدام كوچه بنالد به ياد آن شب گرد
كدام خانه ی اميدوار گريه كند
كدام حادثه ی شوم درمسير شب ست
كلاغ آمده تا قارقار گريه كند
اگر كه كفر نباشد خدا نشسته هنوز -
شبيه يك پدر داغ دار گريه كند
گذشته ست شب از نيمه و كنار چاه
كسي نيامده تا زار زار گريه كند
علي به پاي خودش آمده سر محراب
عجيب نيست اگر اختيار گريه كند
شكسته ماند نماز علي و خواست زمين
براين زمانه ی بي اعتبار گريه كند
چه رفته است پس از ضربت ابن ملجم را
نشسته است به جاي فرار گريه كند
قصيده بود دلم، واژه ها كم آوردند
قرار شد كه از اين جاي كار گريه كند
 

شاعر : سید مهدی موسوی