چگونه عیدبگیرم به فصل ماتم تو
به صحن سینه بپا گشته خیمة غم تو
چگونه عیدبگیرم اگر چه نوروز است
میان هجمة اندوه و درد وماتم تو
جهان نشسته به سوک وملک گرفته عزا
دراین مصیبت عظما، زداغ اعظم تو
صدای گریة مهدی صلا زند برخلق
نه فاطمیه ،که باشد مه مُحّرم تو
نمک به زخم دل تو نمی زنم هرگز
خداکند که همیشه شویم مرهم تو
کسی که حّرمت داغ تو رانگه دارد
چشد زُلال محّبت ز آب زمزم تو
خدا کند که دلم عاقبت به خیرشود
به بزم سوک وعزایت، به زیر پرچم تو
بلند قامت عصمت، تو سرفرازم کن
که سرفراز شده دین،ز قامت خم تو
دوباره حسّ غریبی بود «وفائی»را
هماره اشک فشاند به عمرمبهم تو

شاعر : استاد سید هاشم وفایی