فقط نه عرش حصیر سرای فاطمه (س) است
جهان محل ادب پیش پای فاطمه (س) است
وقوع حادثه ی خلقت بشر تا حشر
تمام، حاشیه ی ماجرای فاطمه (س) است
 به نام های زیادی ملقب است علی (ع)
ولی به خانه ی خود مرتضای فاطمه (س) است *
اگر علی (ع) به خدا واگذارشان کرده
سزای بعضی ها با خدای فاطمه (س) است
تعجب است قیامت چرا به پا نشده !
که آسمان و زمین خونبهای فاطمه (س) است
اگرچه روضه ی زهرا (س) به هر طرف برپاست
خود خداست که صاحب عزای فاطمه (س) است
به روز واقعه با هول حشر بیگانه است
کسی که در دل خود آشنای فاطمه (س) است

شاعر : علی فردوسی