می رسند از راه تا غم ها زمین گیرت کنند
سنگ هاشان، طعنه هاشان بیشتر پیرت کنند
مثل چشمت آیه آیه سوره ی مریم گریست
با نخستین واژه اش وقتی که تفسیرت کنند
حلقه حلقه موج گیسویی پریشان می رسید
بادها می خواستند این گونه زنجیرت کنند
سخت بود این که تمام راه در غربت گذشت
سخت تر این که تمام شهر تکفیرت کنند
روزیشان آه و نفرین تو شد، می خواستند -
با کمی خرما و نان از زندگی سیرت کنند
«ما رایت...» گفتی و جنگ نگاهت شد جمیل
چشم ها باید فرار از برق شمشیرت کنند

شاعر : سید محمد غفاری