تکلّم های لفظ آمیز گیسوی پریشانی
مرا برده ست تا چینی در الفاظ خراسانی
شباهنگی که می خواند نمی داند چه خواهد شد
نمی داند که آبادی ست در آهنگ ویرانی
خدا را می پرستم در شهود شیوه ی شرقی
خدا را می پرستم در شهود شیوه، پنهانی
ولی گیسوی کفر آمیز تو از پرده بیرون شد
ستایش های گیسویت به آن رسمی که می دانی
به آن رسمی که می دانی کمی از پرده بیرون شد
مبادا حرکت لب را رسانم تا پشیمانی
مبادا از پشیمان بودنم الکن شود الفاظ
مبادا با نگاهی این جسارت را بترسانی
همیشه با تو ای لفظ تکلّم های شرقی تر!
همیشه با تو می مانم تو هم با عشق می مانی؟
پس از تو کافری از شیوه ی شرمم مسلمان شد
و حالا مانده با الفاظ من شرم از مسلمانی
مسلمان تر از این خواهم شد امّا با حضور تو
اگر که سوره ای نازل کنی از قدس قرآنی
مقدس می شود حتّی حدود کافری با تو
ولی کفری نمی ماند چه کفری و چه ایمانی؟
مصائب می دماند در تجرد های خود: بودا
تجسّم می کند تصویر نبض شرم را: مانی
مرا کافی ست حیرت های راز آمیز لب هایت
همین که کوچکی های مرا گسترده می خوانی
شبی موعود در باران شرم انگیز می خوانم
برایم می توانی گیسوی خود را برقصانی

شاعر : هادی خورشاهیان