بلبل ز آشیانه ی خود دست می کشید
گل بر سر جوانه ی خود دست می کشید
چون ابر کز تمام خودش دست شسته بود
از اشک دانه دانه ی خود دست می کشید
حس کرد عمق کاری زخم غلاف را
وقتی که روی شانه ی خود دست می کشید
با مسح سر برای وضوی جبیره اش
بر جای تازیانه ی خود دست می کشید
این آخرین سلام نمازش فقط نبود
از آخرین بهانه ی خود دست می کشید
شاعر : حجه الاسلام رضا جعفری
- شنبه
- 16
- فروردین
- 1393
- ساعت
- 13:21
- نوشته شده توسط
- یحیی
- شاعر:
-
حجه الاسلام رضا جعفری
ارسال دیدگاه