بر قلّه های مرز محال ایستاده است
این زن که بر مدار کمال ایستاده است
این کیست این فرشته ی شیدا که در نبرد
هم پای مرد های زلال ایستاده است
ظهرست و در هوای به شدّت اناری اش
مشتی پرنده بی پر وبال ایستاده است!
در درک این نهایت بالا بلند عصر
انسان در ابتدای خیال ایستاده است
حوا که هیچ، حسرت آدم به گل نشست
حتی فرشته دست به فال ایستاده است
این کیست انعکاس صدایی سلیس تر
در شام بی ستاره بلال ایستاده است؟!
پاسخ دهید بارش بهتی عجیب را
وقتی سوال پشت سوال ایستاده است...
سالی گذشت و ما همگی منحنی شدیم
زینب هنوز این همه سال ایستاده است!

شاعر : عبدالحمید رحمانیان