ﺁﻫﺴﺘﻪ ﮔﺬﺍﺭﻳﺪ ﺭﻭﻱ ﺗﺨﺘﻪ ﺗﻨﺶ ﺭﺍ
ﺗﺎ ﻣﻴﺦ ﺍﺫّﻳّﺖ ﻧﻜﻨﺪ ﭘﻴﺮﻫﻨﺶ ﺭﺍ
ﺍﺻﻼً ﺑﮕﺬﺍﺭﻳﺪ ﺭﻭﻱِ ﺧﺎﻙ ﺑﻤﺎﻧﺪ
ﺯﺷﺖ ﺍﺳﺖ ﺑﻴﺎﺭﻧﺪ ﻏﻼﻣﺎﻥ ﺑﺪﻧﺶ ﺭﺍ
ﺍﻳﻦ ﺳﺎﻕ ِﺑﻬﻢ ﺭﻳﺨﺘﻪ ﻛِﺘﻤﺎﻥ ﺷﺪﻧﻲ ﻧﻴﺴﺖ
ﺩﻳﺪﻧﺪ ﺭﻭﻱ ﺗﺨﺘﻪ ﻱ ﺩﺭ ، ﺗﺎ ﺷﺪﻧﺶ ﺭﺍ
ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﺍﻟﻬﻲ ﻣﮕﺮ ﺍﻭﻻﺩ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﺑﺮﺩﻧﺪ ﭼﺮﺍ ﻣﺜﻞ ﻏﺮﻳﺒﺎﻥ ﺑﺪﻧﺶ ﺭﺍ
ﺍﻳﻦ ﻣﺮﺩ ﻧﮕﻬﺒﺎﻥ ﻛﻪ ﺣﻴﺎ ﻫﻴﭻ ﻧﺪﺍﺭﺩ
ﺑﺪ ﻧﻴﺴﺖ ﺑﮕﻴﺮﺩ ﺟﻠﻮﻱ ﺁﻥ ﺩﻫﻨﺶ ﺭﺍ
ﺍﻳﻦ ﻫﻔﺖ ﻛﻔﻦ ﺭﻭﺿﻪ ﻱ ﮔﻮﺩﺍﻝ ﺣﺴﻴﻦ ﺍﺳﺖ
ﺍﻱ ﻛﺎﺵ ﻧﻴﺎﺭﻧﺪ ﺑﺮﺍﻳﺶ ﻛﻔﻨﺶ ﺭﺍ
ﻧﻪ ﭘﻴﺮﻫﻨﻲ ﺩﺍﺷﺖ ﺣﺴﻴﻦ ﻧﻪ ﻛﻔﻨﻲ ﺩﺍﺷﺖ
ﻣﺪﻳﻮﻥ ﺣﺼﻴﺮﻧﺪ ﻣﺮﺗﺐ ﺷﺪﻧﺶ ﺭﺍ
شاعر : جواد صبری
- شنبه
- 3
- خرداد
- 1393
- ساعت
- 15:36
- نوشته شده توسط
- سید محسن احمدزاده صفار
- شاعر:
-
جواد صبری
ارسال دیدگاه