بخند تا که لبت لعل مستدام شود
جمال چهره ی تو ، چون مه تمام شود
صدای گریه ات انگار بانک تکبیر است
که نخل خم شده ی عشق در قیام شود
سحر رسیده نشستم از عشق می نوشم
که جرعه جرعه پر از اشک دیده جام شود
شبیه ذکر شده خنده ات به گهواره
که جبرییل امین با تو هم کلام شود
کشیده بال و پرش را به دور قنداقه
که اولین اثر سومین امام شود
نگاه تو  اثر مرهمی ایست تا زخمم
شبیه لحظه ی شیرین التیام شود