راحت شده علی ز غم ها ، پر کشیده بسوی زهرا
فضای کوفه پر شده از ، نوای یا علی واویلا
صدا صدای گریه ی بارونه
علی به پیش ِ فاطمه مهمونه
دل ِ زمین و آسمون می خونه
خدا خدا علی غریبه
علی علی علی علی ، یاحیدر
******
نخلستونای شهر کوفه ، بی قرار ِ دعای مولا
چاه کوفه خبر داره از ، غما و غصه های مولا
به روی شونه هاش یه کوه ِ ماتم
با چاه کوفه مرتضا شد همدم
یه روز خوش ندیده تو این عالم
خدا خدا علی غریبه
علی علی علی علی ، یاحیدر
******
تا می بینه زینب ِ دلخون ، عمامه و عبای بابا
یادش میاد که نیمه شبها ، می برد غذا برا یتیما
یکی یکی خونه ها رو در میزد
غریبونه به یتیما سر میزد
خون ِ دل ُ به دیده ی تر میزد
خدا خدا علی غریبه
علی علی علی علی ، یاحیدر
******
می سوزه زینب تو هر دم ، از اون وصیتی که گفتی
تو اوج روضه ی حسینم ، تنهام گذاشتی بابا رفتی
نفس نفس میزنه توی گودال
با شمشیرا و نیزه میره از حال
تنش رو می کنن با اسبا پامال
خدا خدا حسین غریبه
آقام ، غریب مادر آقام آقام آقام

شاعر : حسین رحمانی