در راه نماز جان بیفشاند  علی
 بر خلق نماز را شناساند علی
 با این همه چون شهید شد در محراب
 گفتند مگر نماز می خواند علی
***
 دلت از بی کسی دریای خون بود
 غمت از ریگ صحراها فزون بود
 خودم دیدم که در هنگام دفنت
 کفن از خون فرقت لاله گون بود

 ***
غم طفلی فراموشم نرفته
که بار غصه از دوشم نرفته
گذشته سال ها از کوچه اما
صدای سیلی از گوشم نرفته

شاعر : استاد حاج غلامرضا سازگار