وقتی  خدا گل ما را درست کرد
ما را برای حضرت مولا درست کرد
بر خاک مرتضی که آبی ز اشک ریخت
ازآن محب حضرت زهرا درست کرد
ما آمدیم پشت علی حیدری کنیم
پای حسین بمانیم و  نوکری کنیم
او خلق را جدا و مارا جدا گذاشت
ما را کنار حضرت شیر خدا گذاشت
از خاک غم به سینه ما ریخت و بعد از آن
بر سینه داغ غصه کرب و بلا گذاشت
اول قرار بود که احساسی ام کنند
آخر قرار شد که عباسی ام کنند
برقی جهید و ظلمت شبها تمام شد
او آمد و به خلق دو عالم امام شد
معیار سنجش همه اعمال حب اوست
یعنی عبادت بی او حرام شد
نوری به غیر نور علی منجلی نشد
صد حیدر آمد و یک تن علی نشد
تو در میان شیعه خود هم گمی علی
گاهی قسم به حقه این مردمی علی
در روز عید هزار دفعه می کنم
لعنت به اولی و دومی علی
من هرچه هست پای تو ای هست می دهم
آری فقط به دست خدا دست می دهم
وقتی خدا حرف می زند با زبان تو
یعنی که نیست غیر خدا در بیان تو
از بس عزیز شمرده خدا شیعیان تو
جبریل هم نشسته درِ آستان تو
بالاترینِ نعمت ما در ولایت است
راه دگر به جز این ره ، حماقت است
ما مهر تو نه که حالا گرفته ایم
 قبل از ظهور و خلقت دنیا گرفته ایم
دستور مستقیم ز بالا گرفته ایم
از خطبه های حضرت زهرا گرفته ایم
مائیم و سینه ای که فقط چاک چاک توست
مائیم و جان مختصری که هلاک توست

شاعر : مجید احدزاده