افتاده توی بستر دلخستگی یه پهلوون نیمه جون
شکسته مثل فرق حضرت علی ارکان هفت تا آسمون
شده عالم پر از شیون پر از ناله
می ریزه از چشای بارونیش لاله
نیگا کنید مثه مادر گرفته دست به پهلوهاش
نمونده از غم زهرا توانی توی زانوهاش
«چشاش یه دریاست ، لبریز غمهاست
از تو نگاش یه آسمون غریبی پیداست»
علی غریبه(3)
میون دست یتیمای شهر غم کاسه های کوچیک شیر
افطاری هاشونو همه نذر می کنند برای حضرت امیر
یکی یکی دارن با اشکای نم نم
می ذارن روی زخمای دلش مرهم
همه میگن ما می مونیم اسیر نور عین تو
تا دشت سرخ کربلا در سایة حسین تو
«چشاش یه دریاست ، لبریز غمهاست
از تو نگاش یه آسمون غریبی پیداست»
علی غریبه(3)

شاعر : یوسف رحیمی