مداحی تلفیقی حاج محمود کریمی و حاج محمدرضا طاهری

ای مدینه،ای همه سوز و گداز


ای شب تاریک صحرای حجاز


ای بیابان سکوت و اشک و خون


ای سپهر خیره چشم نیلگون


این سکوت،این گریه آهسته چیست


این صدای ناله پیوسته چیست

خانه ما گرچه از خشت است و گل


خشت روی خشت نه،دل روی دل


پایه دیوار آن بر طاق عرش


وز پر خود عرشیان آورده فرش


سقف آن بالا نشین کهکشان


آستانش آسمان آسمان


خاک آن را شسته آب سلسبیل


گرد آن را رفته بال جبریل


گر سراغ خشتی از این خانه داشت


پای کی موسی به سینا می گذشت


تا تو هستی قبله کاشانه ام


قبله می گردد به دور خانه ام


حیف شد این خانه را آتش زدند


با کبوتر لانه را آتش زدند


خانه ای دربسته نه در نیمه باز


اهل آن چو شمع در سوز و گداز


دو کبوتر برده سر در بال هم


هر دو گریانند بر احوال هم


کرده بر تن چهار ساله بلبلی


رخت ماتم در غم خونین گلی


باغبانی با دو دست خویشتن


کرده خونین لاله خود را کفن


ساعت سخت فراق آغاز شد


مخفی و آهسته درها باز شد