وقتِ یادت چشمها آیینه بندان می شود
صحن چشمان محبّانت چراغان می شود
آسمان مدیونِ چشمان عزاداران توست
در محرّم بارش رحمت فراوان می شود
روضۀ لبهای تو معراج هر پیغمبر است
یاد تو کرده سُلیمان که سُلیمان می شود
حیدر کرّار فرموده : تو اشک مومنی
دوزخِ چشم من از یادت گلستان می شود
بهتر و زیباتر و آسانتر از هر مکتبی
شخصِ کافر در عزای تو مسلمان می شود
هر که در هر رُتبه ای آید ، شَود محبوبتر
تا ابوذر آید اینجا ، عینِ سلمان می شود
آنقدر ماه محرم مهربانی می کنی
توبۀ پیر و جوان در روضه آسان می شود
راست می گویم ، مُحرّم شهر می ریزد به هم
بابِ گریه گفتۀ شاه خراسان می شود
حضرتش فرموده : چشم ما شود زخم از بُکاء
مادر ما بیشتر از ما پریشان می شود
تا که می گویم " حُسین جان " ، مادر مظلومه ات
بانیِ ذکر پُر از عشقِ " حَسن جان " می شود
آنچه زهرا خواسته از محضرِ پروردگار
گر بیاید مهدیِ صاحب زمان ، آن می شود

شاعر : جواد حیدری