آی پدر و مادر دختر از دست داده، دختر برکت زندگی و شیرینیه زندگیه، می گن دختر غمخوار باباشه، خدا نکنه برای باباش مشکلی پیش بیاد دخترش از همه نگران تره برای باباش، آخه می گن دختر بابائیه، همین طور اگر برای دختر هم مشکلی پیش بیاد بابا برای برطرف کردن مشکل دخترش خودش رو به آب و آتیش می زنه، اگر خدای نکرده دختر شما از یه بلندی به زمین بیفته و شما شاهد ماجرا باشی چکار می کنی؟! بمیرم کربلا سر امام حسین به روی نیزه و مشاهده کرد که رقیه از روی ناقه ای به زمین...

نقل شده شبی رقیه از روی ناقه به زمین افتاد  یک دختر سه ساله آن هم نیمه ی شب ناخودآگاه از روی شتر به زمین بخورد، خدا می داند؟ آیا این دختر دیگر توان راه رفتن را داشته باشد یا...؟

و از آن شبی که از روی ناقه افتاد دختر بچه های دیگر و گاهی زینب به او کمک می کردند تا راه برود . همه ی بدن رقیه درد می کرد. این طفل سه ساله را پس از گرسنگی و تشنگی چه منزل سوار بر ناقه و گاهی پیام تا شام آوردند.

رقیه در خرابه شبی سر از خواب برداشت، آنقدر گریه کرد و پدر را طلب کرد که صدای گریه اش به گوش یزید ملعون رسید؛ دستور داد سر بریده ی پدرش را برایش ببرید، سر بریده ی امام حسین را برای رقیه آوردند، دو دست کوچکش را به صورت پدر گذاشت، سر را برداشت، به سینه چسباند و با اشک و با سوز و گداز با سر بریده ی پدر سخن گفت:

 « یا ابتاه ! من الذی خضبک بدمائک؟ »

 یا ابتاه ! من الذی قطع وریدیک؟

     یا ابتاه ! من الذی ایتمنی علی صغر سنی؟

یا ابتاه ! من للیتیمه حتّی تکبر...؟

یا ابتاه ! لیتنی توسدت التراب و لا اری شیبک مخضباً بالدماء »

یعنی: « ای پدر جان! چه کسی تو را به خونت رنگین کرد؟

ای پدر جان ! چه کسی رگ های گردنت را برید؟

ای پدر جان ! چه کسی مرا در کودکی یتیم کرد؟

ای پدر جان ! دختر بی پدر به چه کسی پناه ببرد تا بزرگ شود؟

ای پدر جان ! کاش نابینا بودم  تا این منظره را نمی دیدم.

ای پدر جان ! کاش خاک را بالش زیر سر قرار می دادم، ولی محاسن تو را خضاب شده به خون نمی دیدم.»  

با سر بریده مشغول سخن گفتن بود که ناگهان دیدند همین طور که دارد حرف می زند و سر بابا در دامن رقیه است صدای یتیم حسین ضعیف تر شد و کم کم دیدند صدای دختر نمی آید.