جامه ی تموم ملائک آسمون سیاهه   ،   از دل زمین تا نهایت کهکشون سیاهه
این مسافر خسته امشب   ،   می سوزه بین تاب و تب
با بغضی که عمری بین گلوشه
چشماشو می بنده وقتی که   ،   می بینه وصلش نزدیکه
آغوش باز مادر روبروشه
ذکر لبش یا زهرا، نفسش نمیاد بالا
چهره ی درخشان ماه زهرا کبوده زرده   ،   زهر کینه ها با سلاله ی فاطمه چه کرده
 اون که چشمه ی فیض یاره   ،   هزار هزار عاشق داره
 رو دامنش اشک غربت می باره
 درد سینه شو کی میدونه   ،   دلش از این عالم خونه
 برای وصل یارش بیقراره   ،   توی غم اسیره
 تا دمی که پر می گیره
ذکر لبش یا زهرا، نفسش نمیاد بالا
بیرق عزای ولی حق دست جبرئیله   ،   چشمه های چشم پر آب موسی شبیه نیله
 کوچه کوچه از دل سرشاره   ،   سبد سبد گل می باره
 از آسمون روی تابوت صادق
 بین این همه شور و غوغا   ،   همه می گن یا کربلا
به حرمت خون سرخ شقایق
شده ذکر لبها، بی کفن عزیز زهرا   ،   ذکر لبم یا زهرا، نفسم نمیاد بالا