بایست مادر من روی هر دو پای خودت
دو بیت شعر حماسی بخوان برای خودت
اگرچه دست مهیبی ترا ز پا انداخت
اگر چه کوچه شده باز کربلای خودت
علی علی بگو از روی خاک ها برخیز
که باز زنده شود شهر از صدای خودت
غرور فاطمی ات را به روی دست بگیر
به سمت خانه برو، سمت بچه های خودت
برای حق علی بدر برده ای و کنون
گرفته ای چه هلالی تو در ازای خودت
جهاد تو وسط کوچه شد قبول، برو
دوباره راست باییست پیش مرتضای خودت
کشان کشان هم اگر تا به خانه ات رفتی
بگو به گوش علی، یار آشنای خودت:
تو با غریبی خود ای علی من بخدا
هزار فاطمه را می کنی فدای خودت
. . .
از این به بعد تویی و سکوت و بستر و درد
از این به بعد تو هستی و انزوای خودت
از این به بعد گواهست خون بستر تو
خودِ خودت شده ای باز خونبهای خودت
از این به بعد حسین تو آب می نوشد
زِ دست دختر غمدیده ای، بجای خودت

شاعر : امیر عظیمی