در خلسه سکوت پر از درد کوچه ها
بانوی خانه ام چه غریبانه می روی
داغت بسی گران و خودت چون پری ز کاه
خیلی سبک به دست و سر شانه می روی
بانوی کم توقع نه سال زندگی
داری چقدر ساده از این خانه می روی
مانند روز آمدنت بی سر و صدا
بی هیچ زرق و برق تو-حنانه- می روی
نیمی زنخلهای مدینه از آن ماست
اما شما چقدر غریبانه می روی
وحید قاسمی
- پنج شنبه
- 17
- فروردین
- 1391
- ساعت
- 12:48
- نوشته شده توسط
- جواد
ارسال دیدگاه