گریه نکن که با همه بیماریم علی
قد خم نکرده روح سپیداریم علی
مردی تو از غریبی من تا مه زنده ام
شرمنده ام از این همه کم کاریم علی

دل بار داغ محسن خود را زمین گذاشت
 حالا ببین در اوج سبک باریم علی
از ناگزیر رفتنم آقا حلال کن
همراه نیمه راه مپنداریم علی
گفتم خدا کند که بمیرم ولی چه سود
ترسم که مرگ هم نکند باریم علی
راه مدینه تا به خدا سبز می شود
در خاک بی نشانه که می کاریم علی