ای هردو جهان قبضه به مشتت زهرا

 از داغ  پدر  خمیده  پشتت  زهرا

رازی که نگفتی  پسرت  صادق گفت

آن  ضرب غلاف تیغ  کشتت  زهرا

***

رفتی و تنی سوخته از تب بردی

آرام  مرا  به  جان زینب  بردی

با  آمدنت به خانه ام فاطمه جان

نه سال صفا دادی و یک شب بردی

***

از داغ  تو  من  به  خویشتن  می پیچم

این نسخه ی دردیست که من می پیچم

تو دست  مرا  ز بند  وا کردی و لیک

من  دست  تو  در  بند  کفن  می پیچم