آفرینش همه در عیش و نشاطند و سرور
نور را کرده چو تزویج خداوند به نور
آیۀ نور علی نور بوجه اطلاق
یافت بر همسری حیدر و زهرا مصداق
عاقد عقد خدا شاهد جبرییل امین
مجلس عقد کنان بزمگه عرش برین
دفترش لوح و قلم کاتب و آمر ازلی
فاطمه همسر شایسته و داماد علی
فاطمه غنچه لب چون به اجازت بشگفت
تهنیت ذات خداوند به پیغمبر گفت
گوئیا شاهد بزم ازلی شد مشهود
بعلی فاطمه تا چهره رخشنده نمود
گرد آن حجله گه قدس ملایک به طواف
همه با دستۀ گل از پی تبریک زفاف
کف زنان جمله حوران بدرود و بسرود
در عروسی دو محبوب خداوند ورود
ماه و خورشید شد از بهر ضیاء آینه دار
آسمان اختر رخشنده بسی کرد نثار
بحر عصمت چو بدریای ولایت پیوست
لؤلؤ و مرجان از آن هر دو حق آورد بدست
چیست آن لؤلؤ و مرجان که خدای ازلی
زیب گنجینۀ خود ساخت و زهرا و علی
آن دو شهزاده آزاده ولی ذوالمن
که شبیر است و شبریاکه حسین است و حسن
کرد زانروز که حق عالم هستی ایجاد
کس ندیده است چنین تازه عروس و داماد
بفرستید همه بهر نزول برکات
به جمال علی و فاطمه بی حد صلوات
چون شریفی به تولای علی دلشاد است
دگر از رنج و غم هر دو جهان آزاد است