بده جامی که لبم هو بکشد سر بکشد
جلوه کن، مستی لبهات به ساغر بکشد
یاغی ام کرده نقابی که نگاهت دارد
بدنم روی قدم آمده تا سر بکشد
تاجداران ملائک همگی سر به کفند
تا مگر کار تو یک بار به محشر بکشد
دست و پاکرده دلم سر،که اگر روزی شد
نذر خاک قدمت کرده، سپس پر بکشد
زده در قاب فلک، دست خدا، طرح حرم
کاش می شد که مرا نیز کبوتر بکشد
به سر سفره تان نوکری ام دربست است
تا کسی سر نرسد، پاشنه ی در بکشد
می شود عارف سرسلسله ي یوسف ها
هر نظر کرده که گیسوی تو از بر بکشد
چشم پراشک بعید است بسوزد بی تو
می شود با تو مگر شعله به کوثر بکش

شاعر : رضا دین پرور