بگو که ناله کنم در عزای تو چقَدَر
بگو که روضه و گریه برای تو چقَدَر
شفاست ملتمس ِتربت و غبارِ درت
گرفته اند شفا با دوای تو چقدر
هوای ابری چشم مرا ببند به اشک
دوباره کرده ام امشب هوای تو چقدر
چه نوکران که گذشتند از جوانی خویش
خلاصه پیر شدند از دعای تو چقدر
همین اذان که سر از دامن افق برداشت
گذاشت بغض خودش را به پای تو چقدر
دلت چو کوچه ي تنگی شده بدون علی
گرفته است دل ناله های تو چقدر
نفس بریده بریده نزن تو را به خدا
شکسته است قد کربلای تو چقدر
نمی شودکه همیشه تو روضه خوان باشی
بگو به سر بزنم من به جای تو چقدر

شاعر : رضا دین پرور