به دعا كنم تمنا همه شب كه تا بيايى

كه مگر شبى اجابت كندم گره گشايى

ز جمال تابناكت كه جهان كند فروزان

چه شود كه ديده‏ى ما برسد به روشنايى

منِ بى‏نوا چه دارم كه محبت تو اَرزد

مگر آنكه خود ز احسان در مرحمت گشايى

تو و حشمت و اميرى ، من و حاجت و فقيرى

چه كنم اگر نيايم به درت پِىِ گدايى

دل عاشقان مسكين به هواى تو زند پر

كه مگر در آخرين دم به كنارشان بيايى

دل هجر ديده‏ى من ، سر وصل دوست دارد

چه دهم به دل تسلى به دلى چنين هوايى

دل از اين بود غمينم كه چرا تو را نبينم

به جمال مصطفايى به جلال مرتضايى