آنکه یادش ساحت دل را منور می کند
ذکر نامش کشور جان را مسخر می کند
خاک راهش از شرف، بردیدگانم توتیاست
سربلندی را ولای او میسر می کند
طبعم از روی ارادت، خامه از روی ادب
مدح دخت مصطفی، زهرای اطهر می کند

مظهر ذات خدا آیینه مهر و وفا
آنکه توصیف مقامش را پیغمبر می کند
زهره زهرای اطهر،مام شبیر و شبر
کو شفاعت، شیعیان را روز محشر می کند
آنکه نامش افتخار مریم و حوا بود
خاک راهش سرمه سان، در دیده هاجر می کند
در درج آفرینش، ماه برج سرمدی
کز طفیلش رخ عیان، خورشید خاور می کند
  جمله اجرام سماوی هم نوا با قدسیان
هر یکی مدح بتول و مدح حیدر می کند