دارم تحمل می کنم درد جدایی را
 در ندبه ها سر می دهم مولا کجایی را
در گوشه ی زندان هجران...با خیال وصل
 هرشب تصور می کنم صبح رهایی را
دنیای رنگارنگ ما غیر از سیاهی نیست
من با تو معنا می کنم عصرطلایی را
مولا تو باقیمانده ی فیض خداوندی
درسینه ها تثبیت کن عشق خدایی را
 از پشت سنگرهای خاکی تا خدا بردی
جمله بلاجویان دشت کربلایی را
از راه می آیی و آوینی...بدون شک
روزی روایت می کند فتح نهایی را
دیگر ندارم تاب دوری بیش از این...برگرد
 با بیرق سرخ یل ام البنین برگرد