مرا  به جاده ی بی انتهایتان ببرید
به  سمت روشنی نا کجایتان ببرید
کنار  سفره اگر میلتان تمایل داشت
دو  تکه سیب برای گدایتان ببرید
سوار  بال قنوت فرشته می گردم
اگر  که نام مرا در دعایتان ببرید
برای  آن که به توحید چشمتان برسم
مرا  به سمت اذان صدایتان ببرید
مرا  شبیه نسیم سحر در این شب ها
به  خاک بوسی پایین پایتان ببرید
و  تا قیام قیامت ستاره می ریزم
اگر  مرا سحری کربلایتان ببرید
اگر  چه قابلتان را ندارد این گریه
کمی  برای همین زخم هایتان ببرید
شما  که راهی شمشیرهای گودالید
نمی  شود که سرم را به جایتان ببرید؟!
مسافران  سر نیزه های عاشورا
قسم  به عشق مرا تا خدایتان ببرید

شاعر : استاد علی اکبر لطیفیان