سرود قمري عاشق نويد ميلاد است
بشير خوش خبر روز عيد ميلاد است
 
نماز شكر اقاقي به سمت قبله ی نور  
وضو گرفتن مريم ز آب دجله ي نور

نسيم صبح، به جشن ترانه آمده است
به سوي شهر مدينه شبانه آمده است
 
سر مناره ي گل  قاصدك  اذان  داده
مسير مزرعه ي سيب را نشان داده

صداي چاوش ناقوس مي رسد بر گوش
چراغ صومعه را باد مي كند خاموش
 
ز عطر سيب تمام مدينه مدهوش است
درخت تاك در آغوش باغ بيهوش است
 
عجب شبي، همه جا رد نور مي بينم  
عجب شبي، چقدر كوه طور مي بينم

شبي بزرگ، شب  آفرينش  مهتاب
شب  تجلي  ذات  مقدس  ارباب

شب  تبسم خالق براي  خلقت عشق
شب سجود ملائك به پاي حضرت عشق

چه افتخار عظيمي ست بهر اهل سما
شوند  خادم  دربار  سيد الشهدا

شب  شكفتن  گل خنده ي  لب مولا
شب ظهور مسيحاي حضرت زهرا

سكوت  پنجره ها منطقي و سنجيده
حسين داخل گهواره  تازه  خوابيده

ستاره ها همه مات كران چشمانش
شدند  معتكف  آسمان  چشمانش

هزار يوسف مصري اسير لبخندش
هزار  حاتم  طائي  فقير لبخندش

غرور حيدري اش جلوه اي ز ايمانش
بهشت اصلي فطرس، بهشت چشمانش

حسين فاطمه  تا خنده بر پيمبر كرد
تمام آينه ها را هميشه  كافر  كرد

ضريح  لعل لبش  بوسه گاه  پيغمبر
شكسته  قلب  دقايق ز آه  پيغمبر

كنار زخم جگر كاسه اي نمك مي ديد
لبان كودك خود را ترك ترك مي ديد

تبسم  نبوي  از لبان شان  افتاد
به ياد روضه ي دندان وخيزران افتاد

شاعر : وحید قاسمی