قلم به دست گرفت و نوشت：يا زينب
شروع شد غزلی عاشقانه با زينب

و بعد قافیه ها را کنار هم چید و
گذاشت آخر آن ها ردیف را زینب

به جای واژه به شعرش ستاره ها را چيد
نوشت روی تمام ستاره ها زینب

نوشت اشهد ان علی ولی الله
نوشت آینه ی مرتضی نما زینب

غزل کنار قصیده اگرچه کوتاه است
ولی چه سیروسلوکی گرفته تا زینب

نشسته چشم به راهش به صد اميد حسين
رفیق و همسفر راه کربلا زینب

فلک ﺗﺮاﻧﻪ ی ﻋﺸﻖ و ﺳﺮﻭﺭ را سر داد
ﺭﺳﻴﺪ ﺧﻮاﻫﺮ اﺭﺑﺎﺏ باوفا ﺯﻳﻨﺐ

رسیدآنکه به یمنش زمین پر از نور است
رسيد جلوه ی ((والصبر)) انبيا زینب

رسيد ، خنده به روی لب حسين نشست
و شد قرار حسینش از ابتدا زينب

عصاره ی همه ی پنج تن رسيد از راه
گذاشت نام مسیحایی اش خدا زینب

به ياد او دل شاعر گرفت و گفت ：بيا
بخوان سليم موذن بزن نوا زينب

چه زود این غزل عاشقانه، مرثیه شد
چه زود با غم مادر شد آشنا زینب

چه زود جای کبودی ضربه ای را ديد
به روی صورت ناموس کبریا زینب

وروضه را به کجا میرساند این تقدیر
که از مدينه رسيده ست تا کجا زينب

کنار نيزه خودش را رساند تا کوفه
چه با امام خودش بود پا به پا زينب

((و ما رایت الا جمیل)) را می خواند
کنار جسم بریده سر از قفا زینب

چقدر باور اين صحنه سخت شد،بايد
چگونه از همه چيزش شود جدا زینب

غزل تمام شد و شاعر از نفس افتاد
قلم دوباره به کاغذ نوشت ：يا زينب

کاری مشترک از حلقه ادبی طلیعه شاعر وابسته به یاقوت سرخ