پُر از حاجتم، حاجتم را روا كن
گره های كورِ مرا، باز وا كن
دلی بی قرارم، قرارِ دلم شو
غباری حقیرم، مرا خاك پا كن
میانِ قنوتت، میانِ نمازت
مراهم دعا كن، مرا هم دعا كن
فقط خوب ها نه، كمی مالِ من باش
بد و خوب را، كمتر از هم سوا كن
دو دستِ پُر از خواهشم را بگیر و
اگر كه دلت آمد، آندم رها كن
شبی بینِ روضه، بگو وای مادر
شبی بینِ ما ، مادرت را صدا كن
همانجا جدا كن ز تن روحِ ما را
و این جسم را خاك در كربلا كن

شاعر : محمد بیابانی