بر لبت غیر ثنا گفتن معبود نبود
در صدای تو بجز نغمه ی داوود نبود

راه افتادی و من پشت سرت میگفتم
تازه داماد حسین رفتن تو زود نبود?!

سر زدم خیمه به خیمه ولی اندازه ی تو
هرچه گشتم بخدا یک زره و خوود نبود

وسط معرکه تا خاک به پا شد گفتم
اینکه افتاد زمین قاسم من بود?! نبود?!

خس خس سینه ی تو روضه ی مادر میخواند
کاش راه نفست اینهمه مسدود نبود

کفنت پیروهنت گشته و شکرش باقی است
قاتلت در طلب پیروهن و سود نبود

قد و بالای تو را شکل عمویت کردند
ارباً اربا شده هم اینهمه مفقود نبود

باید از زیر سم اسب تو را جمع کنم
با کمی حوصله در بین عبا جمع کنم

شاعر : رضا قربانی