غروب ها که می آیی
آینه می شوند
همه ی سیلاب های پشت آبادی
غروب ها که می آیی
از پشت تبریزی های قد بلند
از پشت ابر های خسته ی خونین بال
سرک می کشد آفتاب ...
عشق
حقیقت است
غروب ها که می آیی
سپیده
آغاز می شود
شاعر : فضل الله قاسمی
- پنج شنبه
- ۲۱
- اسفند
- ۱۳۹۳
- ساعت
- ۷:۱۶
- نوشته شده توسط
- سید محسن احمدزاده صفار
- شاعر:
-
فضل الله قاسمی
ارسال دیدگاه