تو چشمات پر از غم
رو لب هات زم زمه
رقیه سفر کرد
شبیه فاطمه
پیش چشمای خیس عمه جان زینب
شبونه روضه خون کاروان میره
میره پیش بابا اما غریبونه
روی دستاش هنوز هم جای زنجیر
به سه ساله مگه میشه
همه مردم بگن پیره
غم دفنش چه سنگین
کسی که بین زنجیر
امون ای دل امون ای دل
یا حسین یا حسین
تو چشمام میبینم یه رد کبود
کسی کاش بپرسه که جرمش چی بوده
میگفت عمه حلالم کن دارم میرم
نمیخوام تو خرابه دردسر باشم
خواب بابام رو دیدم خوب میدونم که
باید از این به بعد اماده باشم
منو عمه حلالم کن
باس من خون جگر بودی
به روی ناقه ها هر جا پیش سنگا سپر بودی
امون ای دل امون ای دل
میره با خیال غم خونین بدن
میشه مثل بابا رقیه بی کفن
بودن بین اغوش پدر عشقه
بوس های پدر رویای لب هاشه
چقدر روضه خون داغ بابا شد
چقدر ارزو کرد بی کفن باشه
میره اما روی لب هاش لخته ی خونه
گل بابا چه ارومه ولی عمه پریشونه
امون ای دل امون ای دل