گسترده اند ، سفره ی دارالنعیم را
سوزانده اند ، شعله ی داغ جحیم را

کوثر به جوش آمد و دریا خروش کرد
با خویش برد طعنه ی تلخ عقیم را...!

با هر حسن حسن ، حسناتم زیاد شد
طوری که ، محو کرده تمام بدیم را

کا«مـ«ـل شده است علـ»ـم« و قلـ»ـم« های کال ما
مهرت  گذاشت در پی ما ، حرف »مـیم»  را

از» من »   الی   «تو» در رمضان الکریم ها
بگشوده اند ، صد طرق مستقیم را

گویی برای بودن هم آفریده اند
دست من و عبای امام کریم را

بر روی شانه های پیمبر کشیده ای
...تصویر شاعرانه سیب دو نیم را

شیعه بدون لطف امامش شکستنی است
آقای مهربان ..! ، پدری کن یتیم را

ما با توائیم ... با تو ... وَ سوگند میخوریم
در روز حشر هم به تو پیوند می خوریم ...

شاعر : یاسر حوتی