میاید اخر سر سرت چیزی نمانده
تا جان بگیرد دخترت چیزی نمانده
با چادر گلدار و سنجاقی و معجر
میاد اینجا مادرت چیزی نمانده
خورشید ویرانه قدم رنجه نمودی
دیر امدی از دخترت چیزی نمانده
من خواب دیدم که در اغوش تو هستم
حالا ولی از پیکرت چیزی نمانده
داری نگاهم میکنی با چشم بسته
از پلک چشمان ترت چیزی نمانده
زیبایی ام را شامیان از من گرفتند
از گیسوان دخترت چیزی نمانده
زخم مرا با تکه های معجرش بست
از روسری خواهرت چیزی نمانده
سنگ و تنور و نعل و نیزه علت این هاست
که ای پدر از ظاهرت چیزی نمانده
لعنت به شمر و خنجر کندش خدایا
بابای من از حنجرت چیزی نمانده
======================
با سر افتادم زمین انقدر رم کرد ناقه اخر افتادم زمین
دست هایم بسته بود سعی کردم که نیفتم بدتر افتادم زمین
درد من اینها نبود درد من این است که بی معجر افتادم زمین
گیسویم اتش گرفت بین ان اتش شبیه مادر افتادم زمین
وای از بزم شراب .....
وای از لعل لبت تا که چشمم خورد بر چوب تر افتادم بر زمین
چرا رنگ لبت چون ارغوان است
گمانم جای چوب خیزران است

شاعر : حاج محمود کریمی