خشكيِ چشمِ پشيمانِ مرا دريابيد
به غباري سرِ مژگانِ مرا دريابيد
من اويسم ز قَرَنْ آمدم آقايم نيست
چشمهايِ ترِ حيرانِ مرا دريابيد
كاش مي ديدم و با گريه كنان مي گفتم
حالِ آقايِ پريشانِ مرا دريابيد
مي زنم سينه به پايِ غمتان تا يك روز
سينهي خستهي سوزانِ مرا دريابيد
كاش در روضه فقط جان بسپارم پيشت
كاش در كرب و بلا جانِ مرا دريابيد
گريهي مادرِ تو مي رسد از روضهي ما
دست ها، چاكِ گريبانِ مرا دريابيد
مادرت باز به سر مي زند و مي گويد
پسرِ تشنه و عريانِ مرا دريابيد
عمّهي كوچكِ تو داشت به زينب(س) مي گفت
زخم هايِ لبِ مهمانِ مرا دريابيد
شاعر : حسن لطفی
- یکشنبه
- 21
- تیر
- 1394
- ساعت
- 7:42
- نوشته شده توسط
- علی
- شاعر:
-
حسن لطفی
ارسال دیدگاه