گفتند کارتان همه گفتیم نوکریم
چون بیار عشق را به سر شانه می بریم
مارا اگر چه بازی دنیا خراب کرد
اما به لطف روضه ی ارباب بهتریم
از هر چه بگذری سخن دوست خوش تراست
پس می شود به عشق تو از هر چه بگذریم
فرقی نمی کند چه کسی با چه منصبی
در پای سفره ات همه با هم برابریم
گریه زبان مادری نوکران توست
احساس میکنم همه با هم برادریم
مارا سری است با تو که گر خلق روزگار
دشمن شوند و سر برود هم بر ان سریم
مسجد برای زاهد و کعبه برای خلق
بگذار با حسین بگویند کافریم
باهر که گفت گریه چرا گفته ایم که
ما داغ دار حنجر در زیر خنجریم
یک نفر هست پر از سوز پر از یازینب
تک تنهاست و در ناله که تنها زینب
به لبش هست میا آه میا با زینب
داد از این کوفه از این شهر از اینجا زینب
آه از امروز ولی وای زفردا زینب
اخرین لحضه ی او بود دعا کرد و گریست
ظرف خونین شد و از دست رها کرد و گریست
روی خود را به سوی کرب و بلا کرد وگریست
بدنش تا به زمین خورد صدا کردوگریست
داشت با گریه مناجات خدایا زینب
عرق شرم من از آمدنت خونین است
ننگ بر کوفه که هر بیعتشان ننگین است
غم صد کوچه ی بن بست عجب سنگین است
سرم از سنگ شکسته است و سرم پایین است
به من اتش زده اینجا چه کند با زینب
دارم امید که کار تو به اینجا نکشد
می کشم داغ تو تا اهل تو ان را نکشد
کار زینب به تماشا به تماشا نکشد
یا برای سر تو کار به دعوا نکشد
وای از کوفه و از چشم چران ها زینب
کوفه اخر ته گودال مرا گیر انداخت
دست گرمی به سویم حرمله هم تیر انداخت
به زمین ضربه ی نامرد کمان گیر انداخت
بعد بر بازوی من حلقهی زنجیر انداخت
بعد من نوبت گودال تو انجا زینب
به زمین خوردم و دیدم به زمین می افتی
بین صد حلقهی نیزه به کمین می افتی
میکشی تیر ز پشت از سر زین می افتی
سر یک شیب تو با زخم جبین می افتی
تکیه بر نیزه دهی تا که مبادا زینب
رسمشان است که از امدنت دم بزنند
بعد با هر دم تو ضربه دمادم بزنند
بعد از ان دوره کنند و همه با هم بزنند
بعد بر دخترکت سیلی محکم بزنند
روی نیزه سر تو زیر قدم ها زینب