گفت در عصر عطش وقتِ وداع ...یا اماه
نظری کن به من از مهر و وفا ...یا اماه

چه بگویم ز وداعی که زند شعله به جان
دخترانم همه افتاده زِ پا ...یا اماه

یک طرف نعشِ علی اکبر و یک سو قاسم
همه افتاده به صحرایِ بلا ...یا اماه

نه حبیبی نه زهیری نه ابالفضلِ علی
مانده ام من تک و تنها بخدا...یا اماه

بینِ گودالِ جفا یک نفر از دشمنِ دون
میکند رأسِ من از کینه جدا... یا اماه

میبُرد حنجرِ من خنجرِ دشمن زِ قفا
جانِ حیدر به تماشا تو نیا... یا اماه

پیرمردی که نبودش ز جفا نیزه و تیر
زده بر جسم من همواره عصا...یا اماه

بعد من رو به حرم میکند این دشمنِ دون
بعد من اهلِ حرم غرقِ عزا....یا اماه

نه برادر نه عمو نیست کسی یاورشان
کارشان گشته بسی شور و نوا ...یا اماه

همره رأس من و رأس عزیزانِ دلم
میرود زینب زارم به کجا ...یا اماه

شاعر : سیروس بداغی