می روی تنها امیدم ای علمدار رشیدم
بعد تو از زنده بودن دل بریدم
پشت سرت شد غوغا از گریه های زهرا
واویلتا واویلا واویلتا واویلا
بر سر راهم دو دست نازنینت یا اباالفضل
شد شکفته جای سجده بر جبینت یا اباالفضل
پس چه شد آن دست و بازو
سر شکسته تا به ابرو
من چه گویم گر بپرسند پس عمو کو
مشک و علم افتاده دست قلم افتاده
نای حرم افتاده از نوحه وا عما
واویلتا واویلا واویلتا واویلا
ای امید خیمه های آل طه یا اباالفضل
می روی بشنو صدای گریه ها را یا اباالفضل
می روی تنها امیدم ای علمدار رشیدم
بعد تو از زنده بودن دل بریدم
پشت سرت شد غوغا از گریه های زهرا
واویلتا واویلا واویلتا واویلا
آبروی آب رفته پیش روی خواهر تو
آبرو دارم ولی از آبروی مادر تو
من گل حبل المتینم من یل ام البنینم
شد به بی دستی امامت اصل دینم
فکر من و گهواره شرم من از شیرخواره
گریم به گوش پاره خیمه مبر جسمم را
واویلتا واویلا واویلتا واویلا