چه زیادند کسانی که به کم محتاجند
دسته ی خلق همیشه به کرم محتاجند

گر چه معشوق محیط است و محاطش عاشق
لیک هر عاشق و معشوق به هم محتاجند

غم اگر هست غم هجر رخ دلداران
شاد شادند کسانی که به غم محتاجند

راکعونند که قائم به قیامت هستند
عبدهایت به قد و قامت خم محتاجند

پیش سلطان کرم، شاه و گدا یکسانند
همه ذرات جهان زیر علم محتاجند

سوختن در پی پروانه شدن می ارزد
بنده های تو به آن شمع حرم محتاجند

دائما خلق گدای کرم عباسند
دست های همه به دست قلم محتاجند

شاعر : جعفر ابوالفتحی